Przyczyny otyłości

Otyłość ma bardzo skomplikowaną i rozbudowaną patogenezę, a wśród czynników zwiększających ryzyko zachorowania wymienia się najczęściej czynniki dziedziczne, które determinują aż 30-40% zachorowań. Głównym genem odpowiedzialnym za dziedziczenie otyłości jest gen o nazwie FTO, niemniej jednak naukowcy twierdzą, że za powstanie otyłości może odpowiadać aż 100 innych genów. Prawdopodobieństwo otyłości w wieku dorosłym u dziecka dotkniętych nią jednego z rodziców jest wyższe aż pięciokrotnie, a w przypadku kiedy otyli byli obydwoje rodzice to ryzyko to wzrasta aż 13-krotnie. Zgodnie z badanami w „dziedziczeniu” otyłości kluczową rolę odgrywa przede wszystkim powielanie błędnych nawyków żywieniowych naszych dziadków i rodziców jak również schematów spędzania czasu bez aktywności ruchowej.

Szacuje się, że czynniki środowiskowe takie jak złe nawyki żywieniowe, stres, zaburzenia emocjonalne, niewystarczająca aktywność fizyczna czy czynniki kulturowe mają aż 70% udziału w powstawaniu otyłości. Potwierdzeniem tej tezy jest fakt, że zwiększanie się liczby osób zmagających się z otyłością koresponduje ze zmianami w odżywianiu i spadkiem aktywności fizycznej, które obserwuje się w krajach zachodnich w ramach ostatnich trzech dekad.

Do pozostałych czynników, które przyczyniają się do powstawania otyłości zalicza się małą masę urodzeniową dzieci jak i też wysoki BMI noworodków, długotrwałe przyjmowanie leków takich jak glikokortykosteroidy, neuroleptyki w szczególności pochodne fenotiazyny i butyrofenonu, octan medroksyprogesteronu, leki przeciwdepresyjne, niektóre leki hipotensyjne (β-blokery i α-blokery), insulinę oraz choroby będące konsekwencją uszkodzenia podwzgórza.