Przepuklina po ciąży – co warto wiedzieć?

Przyczyn powstawania przepukliny jest wiele, a ciąża jest jedną z nich. Pojawia się, gdy macica rozciąga mięśnie brzucha, które nie mogą naturalnie powrócić do stanu sprzed ciąży. Problem jest dość powszechny i dotyczy tysięcy kobiet w Polsce. Warto zwracać uwagę na niepokojące sygnały i nie bagatelizować ich, gdyż każda nieleczona choroba, obniża jakość życia, przynosi ograniczenia i może prowadzić do powikłań, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia i życia. W tym artykule w rozmowie z dr. n. med. Darią Kuliś – chirurgiem ogólnym specjalizującą się w leczeniu przepuklin technikami małoinwazyjnymi, znajdziecie odpowiedzi na pytania dotyczące objawów przepukliny powstających po ciąży, nowoczesnych metod leczenia operacyjnego oraz stanu zdrowia po przeprowadzeniu takich zabiegów.

Czym jest przepuklina?

Przepuklina to uwypuklenie części narządu lub całej tkanki poza jej anatomiczne, czyli prawidłowe położenie. Taki stan powstaje najczęściej na skutek obniżenia wytrzymałości powłok brzusznych. Na powstanie przepukliny pociążowej najczęściej narażone są kobiety, które rodziły wielokrotnie, które mają problem z nadwagą lub otyłością lub przeszły wcześniej zabiegi chirurgiczne w tym zabieg cesarskiego cięcia. Ewentualna przepuklina poporodowa pojawia się przeważnie w obrębie jamy brzusznej w postaci przepukliny pępkowej, kresy białej, rozworu przełykowego lub przepukliny w bliźnie po cesarskim cięciu.

Objawy przepukliny

Podstawowe objawy to uczucie dyskomfortu i lekki ból w miejscu powstawania przepukliny. Następnie pojawia się małe uwypuklenie, najczęściej podczas śmiechu lub kaszlu, które zmniejsza się w trakcie normalnego oddechu lub w pozycji leżącej.

W kolejnym etapie mogą pojawiać się bóle brzucha, na przykład po większym wysiłku. Uwypuklenie staje się coraz bardziej wyraźne, powiększa się i pojawia się coraz częściej i na dłużej, ale jeszcze można go wcisnąć palcem na miejsce, np. leżąc na łóżku lub w czasie kąpieli w ciepłej wodzie.

W ostatniej fazie nie można już go odprowadzić na miejsce. Skóra na guzku jest zaczerwieniona. Mogą pojawiać się częste dolegliwości bólowe. W przypadku zaobserwowania niepokojących objawów należy skonsultować się z lekarzem specjalistą w dziedzinie chirurgii.

Przepuklina po porodzie

Wiele kobiet u których zdiagnozowano przepuklinę, stara się unikać wysiłku fizycznego, ogranicza uprawienie sportu, nie może podnosić dzieci, czy też zakupów. To są realne ograniczenia.  Część kobiet doświadcza również znacznych dolegliwości bólowych.

Warto pamiętać, że przepuklina to nie jest defekt kosmetyczny tylko choroba, która wpływa na codzienne życie, może znacznie ograniczać aktywność fizyczną i aktywne formy kontaktu z otoczeniem. Przepuklinę można jednak skutecznie leczyć.

Metody leczenia przepukliny

Przepuklinę leczy się wyłącznie operacyjnie. Przepuklina nigdy nie zniknie samoczynnie. Nieleczona przepuklina może być niebezpieczna dla zdrowia i życia, dlatego warto jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Najgroźniejszym powikłaniem nieleczonej przepukliny może być uwięźnięcie jelita. Ma to miejsce, gdy jelito staje się niedrożne, czyli treść pokarmowa nie może się przez nie przemieszczać. Sytuacji tej towarzyszy ostry ból w dole brzucha oraz objawy, takie jak: niemożność oddania gazów i stolca, gorączka, wymioty i przyspieszona akcja bicia serca. Przez uwięźnięte jelito może dojść do jego pęknięcia, martwicy,  zapalenia otrzewnej a w skrajnym przypadku zgonu. W przypadku niewielkich przepuklin można w trakcie zabiegu wykorzystać naturalną tkankę pacjenta.

Natomiast przy rozległych i zaawansowanych przepuklinach stosuje się specjalne siatki chirurgiczne, które będą podtrzymywały osłabione mięśnie i wewnętrzne powłoki jamy brzusznej.

Operacje przepukliny

Operację wykonuje się w  znieczuleniu ogólnym. Współczesna medycyna oferuje trzy  podstawowe techniki operacji. Pierwszy rodzaj to operacja „otwarta” polegająca na przecięciu powłok brzusznych.  Dwie kolejne techniki to techniki małoinwazyjne, laparoskopowe lub z wykorzystaniem robota chirurgicznego. W przypadku tych technik wykonywanych jest kilka  maleńkich nacięć umożliwiających wprowadzenie do brzucha narzędzi i kamery.

W stosunku do operacji „otwartych” techniki małoinwazyjne przynoszą pacjentkom i pacjentom wiele korzyści i wpływają na jakość życia po zabiegu. Przede wszystkim pozwalają na zmniejszenie dolegliwości bólowych, zadowalający efekt kosmetyczny oraz na zminimalizowanie ryzyka infekcji ran. Zarówno laparoskopowa, jak i zrobotyzowana chirurgia pozawala na skrócenie okresu rekonwalescencji oraz szybszy powrót do regularnej aktywności życiowej i zawodowej. Najnowszą techniką operacyjną jest operacja z wykorzystaniem robota chirurgicznego. Robot zapewnia chirurgowi bardzo dobrą widoczność, dzięki aparatowi optycznemu chirurg widzi obraz pola operacyjnego w dziesięciokrotnym powiększeniu w jakości 3D full HD. Narzędzia chirurgiczne są zminiaturyzowane i mają bardzo duży zasięg ruchomości, znacznie większy niż ludzkie dłonie.  To sprawia, że zabiegi są precyzyjne, powodują mniejsze uszkodzenia otaczających tkanek i naczyń krwionośnych, jak również  zmniejszają się pooperacyjne dolegliwości bólowe. W przypadku przepuklin powstałych w wyniku ciąży, gdzie duży ubytek pomiędzy mięśniami ściany brzusznej wymaga zaszycia i położenia specjalnej siatki wzmacniającej robot chirurgiczny jest bardzo cennym narzędziem. Dzięki dużej swobodzie ruchu narzędzi robotycznych, chirurg może wykonać zeszycie mięśni od wewnątrz, co jest niezwykle trudne laparoskopowo i zwykle wymaga operacji otwartej. Tysiące kobiet zmaga się z tym problemem i często nie decyduje się na operację z obawy przed dużą operacją otwartą.

Pacjentki rozważające operacje przepukliny z użyciem robota powinny zadawać wiele pytań o to, jak długo szpital posiada system robotyczny i ile operacji tego typu zostało wykonanych w tym szpitalu i kluczowa kwestia to jakie doświadczenie posiada lekarz, który będzie przeprowadzał operacje.

Pamiętajmy, że punktem wyjścia do podjęcia przez pacjentkę decyzji dotyczącej operacji jest rzetelna oraz przystępna i zrozumiała informacja o stanie zdrowia, rozpoznaniu, metodach diagnostycznych i leczniczych.