Nietrzymanie moczu – nowoczesne metody leczenia

Nietrzymanie moczu to powszechny problem zdrowotny, który może dotknąć osoby w różnym wieku i niezależne od płci. Jest to dolegliwość, która często bywa traktowana jako tabu a jej wpływ na jakość życia pacjentów jest znaczący. Jednak niezależnie od tego, czy problem ten dotyczy młodej kobiety po porodzie czy starszego mężczyzny to istnieją nowoczesne metody leczenia, które przynoszą nadzieję na poprawę jakości życia. W niniejszym artykule przyjrzymy się nietrzymaniu moczu jako schorzeniu, jego przyczynom oraz wpływowi na życie codzienne pacjentów. Skoncentrujemy się również na nowoczesnych metodach leczenia, które stają się coraz bardziej dostępne i skuteczne otwierając przed osobami dotkniętymi tym problemem perspektywę na pełniejsze i bardziej aktywne życie.

Czym jest nietrzymanie moczu i jakie są jego przyczyny oraz rodzaje?

Zgodnie z danymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz Międzynarodowego Towarzystwa Kontynencji nietrzymanie moczu jest stanem, w którym wyciek moczu z pęcherza moczowego zachodzi niezależnie od woli człowieka. Jest to problem, który nie tylko ma wpływ na higienę ale także na aspekty społeczne życia. Niepokojące jest to, że częstość występowania NTM jest obecnie źródłem znacznych rozbieżności w danych. Szacuje się, że od 5% do aż 69% kobiet może doświadczyć co najmniej jednego epizodu nietrzymania lub gubienia moczu w ciągu roku. Wśród czynników zwiększających ryzyko wystąpienia nietrzymania moczu wymienia się wiek, ciążę, porody siłami natury, niektóre schorzenia takie jak cukrzycę czy przewlekłą niewydolność nerek a w przypadku mężczyzn problemy z prostatą. Jednak badania wskazują również na istotną rolę innych modyfikowalnych czynników ryzyka takich jak stosowanie terapii hormonalnej (substytucja estrogenowa) oraz nieprawidłowa masa ciała, określana przez nieprawidłowy wskaźnik BMI (body mass index). Nietrzymanie moczu można podzielić na kilka rodzajów w tym nietrzymanie moczu wysiłkowe, parcia naglące, nietrzymanie moczu mieszane będą połączniem dwóch pierwszych przypadków oraz to z przepełnienia. Warto pamiętać, że każdy z tych rodzajów nietrzymania moczu wymaga indywidualnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego.

Nietrzymanie moczu – terapia behawioralna

Jedną z metod leczenia nietrzymania moczu jest terapia behawioralna. To skuteczna metoda leczenia, która skupia się na zmianie nawyków, postaw i zachowań pacjenta w celu poprawy kontroli nad pęcherzem i zmniejszenia objawów nietrzymania moczu. Poniżej przedstawiamy główne elementy terapii behawioralnej w leczeniu NTM:

• dziennik mikcji – pacjent prowadzi dziennik, w którym rejestruje ilość spożywanych płynów, momenty oddawania moczu oraz ilość wycieku moczu. To pozwala zidentyfikować wzorce oddawania moczu i określić, czy istnieją określone sytuacje w których nietrzymanie moczu jest bardziej prawdopodobne.
• trening mikcji – pacjent uczy się regulować częstotliwość oddawania moczu, zwiększać pojemność pęcherza i kontrolować impulsy powodujące mimowolne oddawanie moczu. Jest to osiągane poprzez wydłużanie czasu między wizytami w toalecie oraz stopniowe zwiększanie objętości moczu oddawanego przy każdej mikcji.
• trening mięśni Kegla – pacjent uczy się prawidłowego wykonywania ćwiczeń mięśni Kegla, które wzmacniają mięśnie dna miednicy. Te ćwiczenia pomagają w poprawie kontroli nad pęcherzem i zapobiegają nietrzymaniu moczu.
• techniki relaksacyjne – terapia behawioralna może także obejmować techniki relaksacyjne, które pomagają w redukcji napięcia mięśniowego w okolicach miednicy i zmniejszają stres związany z nietrzymaniem moczu.
• planowanie dietetyczne – część terapii behawioralnej może obejmować dostosowanie diety, aby unikać potencjalnie drażniących substancji, które mogą wpływać na stan pęcherza.
• prowadzenie kalendarza oddawania moczu – pacjent tworzy harmonogram regularnych wizyt w toalecie, co pomaga w utrzymaniu stałego trybu mikcji i zmniejsza ryzyko przypadkowego nietrzymania moczu.
• wsparcie psychologiczne – terapia behawioralna może być także połączona z terapią psychologiczną aby pomóc pacjentowi radzić sobie z ewentualnymi czynnikami emocjonalnymi lub psychologicznymi wpływającymi na nietrzymanie moczu.

Terapia behawioralna jest często skutecznym sposobem leczenia nietrzymania moczu, zwłaszcza w przypadku pacjentów, u których nie ma konkretnych przyczyn fizycznych wystąpienia tego schorzenia. Dzięki zmianie nawyków i zachowań pacjenci mogą osiągnąć poprawę kontroli nad pęcherzem i zwiększyć komfort swojego życia.

Nietrzymanie moczu – farmakoterapia

Farmakoterapia w nietrzymaniu moczu to zastosowanie leków w celu poprawy kontroli nad pęcherzem i zmniejszenia objawów NTM. Istnieje kilka rodzajów leków, które mogą być stosowane w zależności od rodzaju i przyczyny nietrzymania moczu. Oto niektóre z najczęściej stosowanych leków w leczeniu NTM:

• leki przeciwcholinergiczne – te leki działają na receptory cholinergiczne w mięśniach pęcherza zmniejszając nadmierne skurcze pęcherza. Przykłady to oksybutynina, solifenacyna i tolterodyna. Leki te mogą pomóc w zmniejszeniu częstotliwości mikcji oraz nagłego parcia na pęcherz.
• leki antydepresyjne – niektóre leki takie jak duloksetyna mogą być stosowane w leczeniu nietrzymania moczu. Mają one wpływ na nerwy i mięśnie w okolicach miednicy, co może pomóc w poprawie kontroli nad pęcherzem.
• inhibitory wazopresyny – leki te takie jak desmopresyna są stosowane w leczeniu nocnego nietrzymania moczu (enurezy). Działa on na zmniejszenie produkcji moczu w nocy.
• leki estrogenowe – u kobiet w okresie menopauzy niedobór estrogenów może wpływać na elastyczność tkanek dróg moczowych. Leki estrogenowe w postaci kremów, plastrów lub tabletek mogą pomóc w poprawie unaczynienia tych tkanek i zmniejszeniu objawów NTM.
• leki przeciwbakteryjne – jeśli przyczyną nietrzymania moczu są infekcje układu moczowego lekarz może przepisać leki przeciwbakteryjne w celu ich leczenia.

Farmakoterapia może być skutecznym sposobem leczenia nietrzymania moczu zwłaszcza w przypadku pacjentów, u których istnieją określone przyczyny lub zaburzenia metaboliczne. Jednak wybór odpowiedniego leku i dawki powinien być dokładnie dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta i musi być konsultowany z lekarzem specjalistą.

Nietrzymanie moczu – leczenie zabiegowe i chirurgiczne

Istnieje kilka różnych zabiegów i operacji, które mogą być rozważane w zależności od rodzaju i przyczyny nietrzymania moczu u pacjenta. Ich celem jest naprawa lub wzmocnienie struktur anatomicznych odpowiedzialnych za kontrolę moczu. Jednym z rodzajów zabiegów jest kolposuspensja sposobem Burcha, która polega na wzmocnieniu mięśni i więzadeł odpowiedzialnych za utrzymanie pęcherza moczowego. W nietrzymaniu moczu mają również zastosowanie zabiegi z wykorzystaniem nowoczesnych taśm podcewkowych zakładanych załonowo (np. TVT) oraz przezzasłonowo (TOT). Wśród zabiegów wyróżnia się także slingi cewki moczowej, czyli zabieg polegający na umieszczeniu małej pętli (slinga) wokół cewki moczowej aby wesprzeć ją i zapobiec wyciekom moczu, szczególnie przy nietrzymaniu wysiłkowym. W zabiegowym leczeniu nietrzymania moczu stosuje się również iniekcje okołocewkowe, które polegają na wstrzyknięciu substancji takiej jak kolagen do ścian cewki moczowej lub okolicy szyi pęcherza. To podnosi ciśnienie w cewce moczowej, pomagając zamykać ją podczas wzrostu ciśnienia w jamie brzusznej. Wśród metod zabiegowych wymienia się również załonowe podwieszenie szyi pęcherza, przede wszystkim operację Burcha, przezpochwowe igłowe podwieszenia szyi pęcherza, operacje naprawcze w celu skorygowania wad anatomicznych, które mogą przyczyniać się do nietrzymania moczu a w skrajnych przypadkach zabiegi implantacji sztucznych zwieraczy, które pomagają w kontroli wycieku moczu poprzez zamykanie cewki moczowej w momencie potrzeby. Warto pamiętać, że chirurgiczne leczenie nietrzymania moczu jest zazwyczaj rozważane jako ostateczność gdy inne metody nie przynoszą rezultatów. Każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie a decyzja o operacji jest podejmowana we współpracy z lekarzem specjalistą.