Kto będzie wykonywał operację?
Dr n. med. Roman Miller
specjalista ortopedii
Absolwent Wydziału lekarskiego Śląskiego Instytutu Medycznego w Katowicach, który ukończył w 1991 r. Pracę zawodową podjął w Oddziale Urazowo-Ortopedycznym Szpitala Miejskiego Nr 1 w Gliwicach, gdzie pod kierunkiem Dr n. med. Mieczysława Baryluka odbył szkolenie specjalizacyjne uzyskując stopień specjalisty II stopnia w 1998 r.
W 2002 r. obronił rozprawę doktorską pt. “Ocena wyników leczenia operacyjnego odległych następstw ropnego zapalenia stawu biodrowego przebytego w okresie noworodkowym i niemowlęcym” pod kierunkiem Prof. dr hab. n. med. Damiana Kusza. Kontynuował pracę zawodową na stanowisku starszego asystenta w gliwickim szpitalu do 2004 r.
Przez 6 lat pracował w Londynie, gdzie odbył zaawansowane szkolenia podspecjalizacyjne (Clinical Fellowship) w zakresie artroskopii stawu biodrowego, artroplastyki pierwotnej i rewizyjnej kończyny dolnej oraz chirurgii miednicy. Szkolenia te odbył w szpitalach: Wellington Hospital oraz St George’s Hospital, pod nadzorem światowych autorytetów w tych dziedzinach (Mr Richard Villar, Mr Martin Bircher, Mr Philip Mitchell oraz Mr Simon Bridle).
W 2009 r. uzyskał stanowisko konsultanta (niezależny specjalista), początkowo w Yeovil Hospital w Somerset a następnie w szpitalu Peninsula NHS Treatment Centre w Plymouth (Devon), w którym jest zatrudniony od 2010 r., gdzie dotąd wykonał samodzielnie ponad 2000 protez stawu biodrowego i kolanowego z poziomem powikłań spełniającym bardzo wymagające kryteria Krajowego Rejestru Stawów w Wielkiej Brytanii (NJR). Obecnie wykonuje ok 350-380 zabiegów artroplastyki rocznie.
Jego zainteresowania zawodowe obejmują szeroki zakres artroplastyki kończyny dolnej (pierwotnej, kompleksowej pierwotnej oraz rewizyjnej stawu biodrowego i kolanowego z uwzględnieniem protezoplastyki jednoprzedziałowej stawu kolanowego), artroskopię stawu biodrowego i kolanowego (leczenie operacyjne uszkodzeń obrąbka stawowego stawu biodrowego, leczenie konfliktu udowo-panewkowego, leczenie uszkodzeń łąkotek).
Zajmuje się leczeniem operacyjnym choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego i kolanowego w szerokim przedziale wiekowym. W przypadkach zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej tych stawów u osób młodych lub po przebytych wcześniej chorobach zniekształcających staw biodrowy i kolanowy (dysplazja, choroba Perthesa, procesy zapalne w wieku dziecięcym, złamania okołostawowe) jest zwolennikiem stosowania implantów spersonalizowanych, wykonywanych w oparciu o badanie tomografii komputerowej i planowanie przestrzenne (współpracuje ze szwajcarską firmą Symbios®, gdzie odbył zaawansowane szkolenie w tej dziedzinie).
Wykonuje również szereg zabiegów w zakresie kończyny górnej oraz stopy i stawu skokowego (uwolnienia nerwów obwodowych, palców strzelających, korekcja deformacji przodostopia).
Jest członkiem Królewskiego Towarzystwa Chirurgicznego (FRCS) w Wielkiej Brytanii i posiada rejestrację specjalistyczną na terenie tego kraju. Jest członkiem Brytyjskiego Towarzystwa Ortopedycznego oraz Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego.
Regularnie uczestniczy w konferencjach poświęconych problemom artroplastyki kończyny dolnej jak również kursach doszkalających w zakresie zaawansowanych technik operacyjnych stawu biodrowego i kolanowego. Jest autorem i współautorem szeregu publikacji naukowych oraz recenzentem Bone and Joint Journal, dla którego pełnił rolę tłumacza przez 7 lat.
Czym jest endoproteza kolana?
Endoproteza stawu kolanowego to inaczej sztuczny staw, który jest dopasowany rozmiarem i kształtem do potrzeb pacjenta. Endoprotezoplastyka ma więc za zadanie częściowe lub całkowite zastąpienie uszkodzonych elementów stawu kolanowego elementami protezy, celem przywrócenia pacjentowi prawidłowej ruchomości i funkcjonalności stawu kolanowego jak również właściwego poziomu stabilizacji kolana oraz odtworzenie anatomicznej osi kończyny.
Endoproteza kolana – wskazania do zabiegu
Decyzja o chirurgicznym leczeniu stawu kolanowego podejmowana jest przeważnie u pacjentów cierpiących na znaczne dolegliwości bólowe, ograniczenia w ruchomości stawu utrudniające wykonywanie codziennych czynności, czyli u osób, u których doszło do zniekształcenia z powodu postępującej degeneracji stawu. Do zabiegu najczęściej kwalifikowani są pacjenci cierpiący na pierwotną i wtórną chorobę zwyrodnieniową, uszkodzenia wynikające z wad wrodzonych, jak również utrzymujące się silne dolegliwości bólowe po złamaniach, u których dotychczasowe leczenie zachowawcze nie przynosi pożądanych efektów.
Endoproteza kolana – przeciwwskazania do zabiegu
Przeciwwskazaniem bezwzględnym do wykonania zabiegu jest aktualne zakażenie skóry w miejscu operowanej okolicy lub samego stawu jak również choroby neurogenne. Dodatkowo mogą wystąpić przeciwwskazania wynikające z konieczności zastosowania znieczulenia, które może stanowić nadmierne ryzyko w przypadku pacjentów otyłych, z zaawansowaną osteoporozą, w przebiegu chorób nowotworowych czy niewydolnością krążeniową kończyn żylnych (żylaki).
Endoprotezy kolana – rodzaje
Endoprotezy stawu kolanowego możemy podzielić ze względu na sposób związania ich z podłożem kostnym i są to protezy cementowe lub bezcementowe . Z uwagi na stopień wiązania elementu piszczelowo-udowego i są to protezy niezwiązane, półzwiązane i zawiasowe. Dodatkowo biorąc pod uwagę zakres zmian patologicznych i wymiany stawu protezy kolana dzielimy na całkowite, w których wymieniana jest cała powierzchnia stawowa kości udowej, piszczelowej , a czasami rzepki oraz częściowe (jednoprzedziałowe), w której wymiana dotyczy wyłącznie jednego , najsilniej zdegenerowanego przedziału stawu kolanowego.
Endoproteza kolana – przebieg operacji
Zabieg wszczepienia protezy kolana trwa zazwyczaj 1-2 godziny i wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczynówkowym, dzięki czemu pacjent podczas jego trwania nie odczuwa bólu. Po wykonaniu znieczulenia ortopeda otwiera kolano od przodu i przystępuje do chirurgicznego usunięcia zmienionych patologicznie elementów stawu kolanowego. Pierwszy etap operacji polega na umieszczeniu stawu próbnego, dzięki któremu sprawdza się prawidłowość ruchomości kolana jak również wybór rozmiaru protezy. Po potwierdzeniu właściwej mobilności stawu kolanowego ortopeda przystępuje do wszczepienia ostatecznej wersji implantu, wprowadza dreny służące do odprowadzenia nadmiaru krwi oraz dokonuje zeszycia kolana.
Endoproteza kolana – możliwe powikłania po operacji
Ponieważ zabieg endoprotezoplastyki stawu kolanowego jest dość dużą ingerencją w okolicę stawu, w związku z tym mogą pojawić się powikłania pooperacyjne wśród, których najczęściej wymienia się wystąpienie dolegliwości bólowych jak również obrzęki w obrębie kolana, problemy krążeniowe w postaci zakrzepicy żył głębokich, uszkodzenia naczyń krwionośnych czy zatorowości płucnej. Dodatkowo , choć zdecydowanie rzadziej , może dojść do obluzowania lub zwichnięcia endoprotezy jak również do niepożądanych reakcji alergicznych na materiały z których zbudowana jest endoproteza. Stosunkowo rzadko u pacjentów występują trudności w poruszaniu kończyną, uszkodzenia nerwów, okolicznych tkanek czy więzadeł w stawie kolanowym . Należy również pamiętać o możliwości infekcji wokół endoprotezy , co może doprowadzić w niektórych przypadkach do konieczności wykonania ponownej operacji , a nawet czasowego usunięcia implantów.
Endoproteza kolana – rekonwalescencja
Hospitalizacja pacjentów po zabiegu wszczepieniu endoprotezy kolana uzależniona jest od rozległości zabiegu i z reguły trwa ok. 5 -7 dni. Pacjent pionizowany jest już następnego dnia po zabiegu, w tym samym czasie rozpoczyna także rehabilitację ruchową z wykorzystaniem specjalnej szyny. W okresie pooperacyjnym zalecana jest intensywna rehabilitacja celem jak najszybszego przywrócenia pełnego zakresu ruchów operowanego stawu , wzmocnienia siły mięśni kończyny dolnej. W miarę postępu rehabilitacji , pacjent proszony jest o stopniowo wzrastające obciążanie kończyny . Najczęściej , po upływie 6-12 tygodni możliwe jest poruszanie się bez asekuracji kul.
Artykuł powstał przy udziale: Krzysztof Starszak, lek. med. Maciej Otworowski.
